ความเป็นโลก x ความเป็นเรา

หลายคนเคยได้ยินเรื่องเล่าเกี่ยวกับนักธุรกิจและชาวประมง ที่ให้บทสรุปว่าเราทุกคนต่างมีสิทธิ “เลือก” ที่จะมีความสุขได้ทันที หากไม่ติดกับกรอบความคิดเดิมๆ ในเรื่องความสำเร็จ

แต่ในความเป็นจริง เรื่องราวอาจไม่ได้จบลงง่ายดายอย่านั้น เรพาะต่อให้ชาวประมงมีวิถีอันง่ายและอยู่กับปัจจุบันมากเพียงใด เขาก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงความจริงที่ว่าปลาในทำเลอันแสนคุ้นเคยอาจเหลือให้จับได้อีกเพียงไม่นาน และถ้าเป็นอย่งนั้น เขาควรจะเริ่มมองหาทำเลใหม่ ทักษะใหม่ไปจนถึงความต้องการใหม่หรือไม่ เพื่อให้ยังคงมีอาหารไปเลี้ยงครอบครัวได้อย่างที่เคยเป็นมา

และแทนที่นักธุรกิจจะแนะนำวิธีจับปลาให้ได้มากจนเปลี่ยนชาวประมงให้เป็นนักธุรกิจใหญ่ เขาอาจต้องหันกลับมาถามตัวเองว่า ธุรกิจที่ทำอยู่มีการจัดการกับทรัพยากรอย่างรับผิดชอบเพียงพอหรือไม่ ที่จะไม่ส่งผลกระทบต่อโอกาสในการจับปลาของชาวประมงผู้นั้น

จุดตัดของชาวประมงและนักธุรกิจ จึงไม่ใช่แค่ความบังเอิญที่ได้มาเจอกันในวันธรรมดาวันหนึ่ง หรือมุมมองต่อความสุขที่ทั้งคู่มีร่วมกันในต่างช่วงเวลาเท่านั้น หากแต่พวกเขายังเป็นทั้งผู้สร้างและผู้รับผลกระทบซึ่งกันและกันอย่างแยกไม่ออก ไม่ต่างจากจุดตัดของ “โลก” กับ “เรา”....