ลมหายใจเข้า-ออก

สรรพสิ่งทั้งหลายในโลกนี้ ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่า “มนุษย์”

ซึ่งเปรียบประดุจพระพรหมและพระศิวะในขณะเดียวกันคือ  เป็นทั้ง “ผู้สร้าง”

และ “ผู้ทำลาย” เหตุการณ์ทั้งหลายทั้งปวงนอกเหนือจากอุบัติเหตุทางธรรมชาติแล้ว

ส่วนใหญ่จะเกิดขึ้นด้วยน้ำมือมนุษย์แทบทั้งสิ้น เราจึงไม่อาจปฏิเสธความสำคัญ

ของมนุษย์เสียได้

          ดังนั้นทุกลมหายใจเข้าและออกของมนุษย์ทุกคน จึงหนีไม่พ้นที่จะกลายเป็น

เรื่องของพฤติกรรม ความเชื่อ หรือแนวความคิดนานาประการของบรรดาผู้คนทั้งหลาย

ในโลกแคบ ๆ ใบนี้ อันเป็นสิ่งที่พวกเราได้ประสบพบมา กำลังเผชิญอยู่ และจะต้องผจญ

ต่อไปในอนาคตอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ จนกว่าลมหายใจของแต่ละคนจะสะดุด

หยุดลงอย่างถาวร