โอชากาเล

หากอาหารคือบทสนทนาทางวัฒนธรรมหนังสือเล่มนี้คือความพยายามที่จะสร้างบทสนทนาว่า รสชาติ วัตถุดิบ หรือวิธีการประกอบสร้างอาหารแต่ละสำรับล้วนเคลื่อนไหวถ่ายเทไปตามสภาพสังคมในแต่ละยุค

รสชาติไม่ใช่สัจจะสูงสุดและหยุดนิ่ง สูตรการปรุงอาหารก็ไม่เคยมีอะไรที่เป็นไทยแท้
.................................................................
"อาหารนั้น โดยตัวมันเองเป็นศิลปศาสตร์ โคตรเหง้าที่มาของมันเป็นประวัติศาสตร์และความคิดจิตวิญญาณที่ไหลเวียนอยู่รอบๆ เป็นสังคมวิทยา มานุษยวิทยา ฯลฯ วิชาอาหารก็ต้องนับเป็นไทยศึกษาแขนงหนึ่ง"

- กฤช เหลือลมัย