แอ็บสแตรกต์เอกซ์เพรสชั่นนิสม์

 ช่วงทศวรรษ 1940 ถึง 1950 กลุ่มศิลปินในนิวยอร์กได้ร่วมกันพัฒนาแนวทางศิลปะซึ่งมีชื่อเสียงดังกระฉ่อนไปทั่วโลกในนามว่า “เอ็บสแตรกต์เอกซ์เพรสชั่นนิสม์” ด้วยวิสัยทัศน์อันชัดเจนและเทคนิคศิลปะอันแปลกใหม่ของสมาชิกจาก “สำนักศิลปะนิวยอร์ก” ก่อเกิดเป็นปรากฏการณ์ครั้งสำคัญในวงการจิตรกรรมอเมริกันที่ทรงอิทธิพลในระดับนานาชาติตลอดปลายทศวรรษที่ 20 ศิลปะ “แอ็บสแตรกต์เอ็ซเพรสชั่นนิสม์” ไม่มีรูปแบบตายตัว หากแต่ขึ้นอยู่กับมุมมองศิลปินผู้ถ่ายทอดผลงานด้วยจิตวิญญาณพยศ เต็มไปด้วยความศรัทธาในการแสดงความรู้สึกอย่างอิสระเสรี สะท้อนผ่านผลงานหลากหลายรูปแบบ ตั้งแต่ภาพอักษรของมาร์ค โทบี้ ผู้ฝึกปรือศิลปะการคัดลายมือจากตะวันออกไกล รอยตวัดฝีแปรงของวิลเลม เดอ คูนนิ่ง เส้นสายอันเปี่ยมไปด้วยพลังแห่งการเคลื่อนไหวในจิตรกรรมกระบวนท่าของแจ็คสัน พอลล็อค ตลอดจนความสงบนิ่งที่ทะลักล้นออกมาจากภาพของร็อธโค และบาร์เน็ต นิวแมน การสร้างสรรค์ศิลปะทุกกระบวนท่าล้วนแสดงถึงแก่นสารอันสูงส่ง เหนือสิ่งอื่นใดคือ การให้ความสำคัญกับปัจเจกบุคคล และการเน้นย้ำถึงกระบวนการทำงานที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน