ไข่ย้อย ดากานดา (ขัดเกลา/ปรับปรุงใหม่)

ไข่ย้อย
"ภาพวาดทั้งหมดของผม ไม่มีอะไรมากไปกว่าจดหมายในชวดแก้วที่ลอยทะเลเนิ่นนานมาเกยหาดทราย

หากใครคนหนึ่งเปิดจุก เปิดกระดาษในขวดออกมาคลี่อ่าน จะเห็นข้อความ วาดภาพสีน้ำมันที่ฉันรักที่สุด ทำให้ฉันยังเป็นคนเดิม"

ดากานดา
"เป็นคำสาบอันเศร้าสร้อย ฉันอายุมากขึ้น ๆ ทุกปี ทว่ายังแวดล้อมไปด้วยเรื่องราวสถานที่เมื่อครั้งเขาและฉันเรียนอยู่ด้วยกัน ฉันติดอยู่ในเนเวอร์แลนด์

ดินแดนที่ไม่เคยเดินหน้า ไม่เคยถอยหลัง ที่เนเวอร์แลนด์แห่งนี้นาฬิกาไม่ได้ตาย แต่เข็มวันเวลากระดิก ติ๊ก... ติ๊ก... ติ๊ก... ซ้ำๆ อยู่กับห้วงวัยเยาว์"

แม้ว่าหนังสือ กล่องไปรษณีย์สีแดง จะพิมพ์ออกมาสู่สายตาผู้อ่านตั้งแต่ปี พ.ศ. 2543 แต่ในฐานะนิยายเรื่องแต่ง ผู้เขียนได้รวบเวลาของนิยายทั้งสองเรื่อง มาเป็นห้วงเวลาใกล้ปัจจุบัน ที่นิยาย ไข่ย้อย ดากานดา พิมพ์ออกเผยแพร่ ทั้งนี้ เพราะผู้เขียนอยากให้ห้วงเวลาของนิยายสองเรื่องนี้ ได้คาบเกี่ยวกับห้วงเวลาสิบปีที่ผ่านมา ซึ่งการติดต่อสื่อสารได้แปรเปลี่ยนอย่างเปลี่ยนยุคสมัย จากปลายๆ ยุคที่เรายังคงเขียนโปสการ์ดหากันบ้าง และการสื่อสารอันทันสมัยมีเพียงอีเมลในยุคแรกๆ มาจนถึงสมัยเฟสบุ๊คในปัจจุบัน