“ว้าย!!...คุณคีมคะ นี่ไม่ใช่...เอ่อ...นี่รัญนะคะ ปล่อยรัญเถอะค่ะ”เจ้าของร่างบางร้องขออย่างตื่นตระหนก พยายามดิ้นรนออกจากวงแขนแกร่งที่รัดแน่นจนแทบหายใจไม่ออก...อ้อมกอดที่เป็นของคนอื่น “อย่าทิ้งผมปายอีกนะเข็ม...ผมจาขาดใจรู้ไหม...ผมรักคุณ เข็มผมรักคุณ” คนเมาไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้นแล้วตอนนี้ เขารู้เพียงว่าร่างอุ่นล้ำในอ้อมแขนนั้นคือผู้หญิงที่เขาคิดถึงอย่างสุดหัวใจ ผู้หญิงที่อยู่ในสมองเขาทุกเวลาทั้งยามหลับและยามตื่น หารู้ไม่ว่าในความจริงนั้นมันกลับกัน คนที่อยู่ในอ้อมแขนตอนนี้คือคนที่เขาเกลียดที่สุดในชีวิตต่างหาก เสียงร้องอ้อนวอนไม่ได้เข้าในโสตประสาทความรับรู้ของเขาแม้แต่น้อย ชายหนุ่มกอดรัดร่างบางแล้วพลิกเธอให้นอนใต้ตัวเขา ใบหน้าคมเข้มนัวเนียฉกจูบบนหน้านวลอย่างโหยหา หญิงสาวพยายามดิ้นรนและหลบหลีกเต็มที่ไม่น่าเชื่อว่าแรงคนเมาจะมีมากถึงเพียงนี้ และเธอก็เริ่มจะหมดแรงต่อต้านเสียแล้ว