เรื่องเล่าจากป่าช้า

วิถีชีวิตของคนไทยโดยทั่วไปผูกพันกับวัดอย่างแยกไม่ออก วัดจึงเปรียบเสมือนศูนย์รวมของจิตใจ แม้กระทั่งสำนึกและวิญญาณของผู้คน ยามมีความสุขก็อยากทำบุญกับวัด ยามทุกข์ก็หาทางดับทุกข์กับวัด แต่งงานก็มีพระมาอวยพรพรมน้ำมนต์ ถึงตอนตายก็ต้องมีพระอีก แทบจะพูดได้ว่า สำหรับชาวพุทธไม่ว่าเกิด แก่ เจ็บ ตาย ล้วนต้องเกี่ยวข้องกับวัดทั้งสิ้น

ผู้เขียนเขียนเรื่องชุดนี้ขึ้นมา ไม่ได้ต้องการเขย่าขวัญให้ผู้ใดต้องหวาดกลัว ขวัญผวาไปกับเนื้อเรื่อง ใจจริงแล้วต้องการถ่ายทอดวิถีชีวิตของผู้คนในอดีต ที่ล้วนแล้วแต่เกี่ยวข้องกับวัดไม่ทางใดก็ทางหนึ่งให้ผู้อ่านได้รับรู้มากกว่า

เหตุการณ์ทั้งหลายเหล่านี้ ส่วนมากได้เขียนขึ้นจากประสบการณ์ตรงของผู้เขียนเอง ซึ่งเคยเป็นเด็กวัดอยู่บ้านนอกเมื่อประมาณสี่สิบปีที่แล้ว

อย่างไรก็ตามเรื่องราว รวมทั้งสถานที่และผู้คนที่ผู้เขียนกล่าวถึง ล้วนแล้วแต่มีอยู่จริงทั้งสิ้น จึงต้องขออภัยลูกหลานของท่านที่ได้กล่าวถึงไว้ ณ ที่นี้ด้วย

วัธนา บุญยัง