วัยกลางคน

“ข้อสังเกตหนึ่งในนวนิยายเรื่องนี้คือ  มันไม่ได้มีโครงเรื่องใหญ่โต  หรือพล็อตเรื่องซ้ำซ้อนอะไรมากมาย  แต่มันถูกเล่าออกมาอย่างมีพลัง  และดูมีชีวิตชีวาเหลือเกิน  ผู้เขียนค่อย ๆ เล่าไปอย่างเรียบ ๆ ไม่หวือหวาหรือเร่งเร้าอะไร  ทว่ามันมีเสน่ห์และชวนติดตามตั้งแต่ต้น

            เรื่องของ ‘หลี่’  ชายอายุสี่สิบแปด  อยู่ในวัยกลางคน  เป็นเจ้าของร้านอาหาร  ชีวิตเหมือนจะเพียบพร้อม  มีครอบครัวมีลูก  กิจการก็ดูดี  หากลึก ๆ แล้วเขามีบางอย่างที่อยู่ในใจ  เพียงเพราะเขาหลงรักสาวเสิร์ฟคนหนึ่งในร้านที่ชื่อ ‘สุ่ย’  เรื่องราวเล็ก ๆ เพียงแค่นี้ถูกเล่าแบบละเอียดลึกซึ้งเห็นถึงข้างในตัวละคร  ความรู้สึกนึกคิด  พฤติกรรม  กิเลสที่อยู่ในใจ  การกระทำของหลี่  ส่งผลต่อเรื่องที่ถูกเล่ามาทั้งหมด  มันคลุมเรื่องได้อย่างเด็ดขาดแยบยล  และทำให้ราบรื่น  เห็นภาพของวัยกลางคนที่เต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก  หวั่นหวาด  คาดหวัง  ไม่มั่นใจ  เหมือนว่าจะเป็นผู้ใหญ่ด้วยพฤติกรรมภายนอกที่แสดงออก  ทว่าจริง ๆ แล้วหัวใจว่างโหวงและทะเยอทะยานหาบางสิ่งมาเติมเต็มหัวใจ”

                                                                                                                        มิ่งมนัสชน  จังหาร