ป่ามหากาฬ

แดดทอแสงลอดเงาไม้ลงมาเป็นลำเฉียงทั่วป่า ต้นไม้ขนาดใหญ่ขึ้นเบียดกันแน่นทึบ ดูมืดมิดในที่ไกลออกไป พืชตระกูลหวายและเถาวัลย์ก่ายเกี่ยวกันรกรุงรัง ลำต้นของมันพันระโยงระยางราวกับลายเส้นของจิตรกรมือดี ปาล์มป่าใหญ่ถูกแสงแดดที่ส่องลอดลงมากระทบเป็นประกายมันวับป่าเงียบสงบมีแต่เสียงแมลงแว่วมาเบาๆ กระรอกตัวใหญ่วิ่งไล่กันบนกิ่งไม้ ทำเอากิ่งไม้และเปลือกแห่งหล่นลงมากราวใหญ่ กิ่งก่ายักษ์พันธุ์พื้นเมืองตัวเขียวหัวสีแดงจัดตกใจวิ่งกรากหายเข้าไปใต้กองใบไม้ เสียงนกป่าร้องแว่วมาจากกิ่งไม้ไกลๆ ต่อมาก็มีเสียงร้องรับมาจากอีกด้านหนึ่ง

ป่าดงดิบแห่งลุ่มน้ำอเมซอน ดูสดใสมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันทีเมื่อได้รับแสงแดด แต่เอาแน่อะไรไม่ได้กับฝนฟ้าที่นี่แดดที่แผดจ้าอยู่ชั่วขณะ อาจเปลี่ยนเป็นฝนซู่ใหญ่ได้ในไม่กี่อึดใจต่อมา บางทีฝนซึ่งดูเหมือนตกไม่ใหญ่ ก็อาจพรำต่อไปถึงสองสามวันจะหยุด และเมื่อใดที่ฝนลงหนัก ป่าใหญ่ที่มืดมิดอยู่แล้ว จะยิ่งอับชื้นและมืดมิดน่ากลัวหนักขึ้นไปอีก

ผมนั่งจับกาแฟเอกเขนกอยู่บนเก้าอี้หวายฝืมือหยาบๆ ของชาวพื้นเมืองบนระเบียงที่พัก ซึ่งเป็นหัวงานเริ่มต้นของโครงการ

ความสงบเงียบของธรรมชาติรอบตัว ทำให้จิตใจสงบเยือกเย็น ป่าทึบรอบที่พักมีแสงแดดส่องสอดใบไม้ลงมาเลือนราง บางครั้งก็ดูสวยงามราวภาพวาด แต่ความงามของป่าลุ่มน้ำอเมซอน มักแฝงความน่ากลัวไว้เสมอ อย่างเช่นขณะนี้แสงแดดสดใสอยู่ได้ไม่นาน ครู่ต่อมาก็กลับมืดมัวลง แล้วสายฝนก็เทกระน่ำลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา เสียงเม็ดฝนกระทบหลังคาสังกะสีดังกึกก้อง..... (บางตอนของ “ป่ามหากาฬ”)