เพราะชีวิตช่างเปราะบาง

บางครั้งเราอาจจะหลงลืมไปว่า ชีวิตนั้นแสนจะเปราะบางเหลือเกิน เกินกว่าจะขัดแย้ง โกรธ เกลียด

ชีวิต ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ สัตว์ (หรือแม้แต่สิ่งของ) ก็ล้วนแล้วแต่เปราะบาง พร้อมที่จะตกหล่นแตกหัก หรืออันตรธานหายไปจากชีวิตได้เสมอ ไม่ต่างจากแก้วแตก จานหล่นลงบนหิน และเนื่องจากเป็นชีวิต การหล่นแหลกแตกสลายเหล่านั้นจึงส่งผลสะเทือนอย่างยิ่งต่อข้าพเจ้า ต่อมนุษย์ด้วยกัน เราจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้อง ‘มีสติ’  อยู่เสมอ เพื่อมิให้จิตใจ ‘หล่นแหลกแตกสลาย’ ลงไปซ้ำสอง หรือซ้ำแล้วซ้ำเล่า