เธอมองไม่เห็นเส้นขอบฟ้า

“ ไม่ว่ายามไหน เธอเป็นนักเดินทางตัวยง เดินข้ามทันเขาเทือกที่แรกเห็นไกลลิบ มีเส้นขอบฟ้าอยู่ที่นั่น แม้ว่าที่สุดแล้วยังมีเส้นใหม่ไกลออกไปอีก เธอก็ยังข้ามได้ และยินดีที่จะทำต่อ ๆ ไป มิต่างกับการแสวงหาความรู้... วัยสาวห้าวพอจะเดินป่าข้ามจังหวัด ข้ามประเทศ... ”

                                                                 บางตอนจากเรื่องสั้น ‘เธอมองไม่เห็นเส้นขอบฟ้า’

เธอมองไม่เห็นเส้นขอบฟ้า

หูหัก

จึ่งหายไปในมวลเมฆ

เบ็ดเกี่ยวหลังใบหู

ที่ทางของความใฝ่ฝัน

เจียระไน

เรื่องเล่าเกี่ยวกับวัฒนธรรมและความเจริญ

ดาบประหาร

ดั่งฝนฉ่ำ

เหลืองดีปรียาธร

แม่ไปอยู่ที่ไหนกันละหนอ