พระกับเสือและเรื่องอื่นๆ

เด็กคนนั้นเดินเข้ามาหามัน และสิ่งที่มันไม่เคยได้ยินมาก่อน มันก็ได้ยิน มันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน ตอนนี้มันรู้สึก มันไม่เคยเลยจริงๆ ในชีวิต เด็กคนนั้นจับมือของมันและจ้องมองดวงตาของมัน มันจับมือของเด็กคนนั้นไว้เช่นเดียวกัน เด็กคนนั้นยิ้มให้มันและมันก็ยิ้มให้เด็กคนนั้นเช่นเดียวกัน เด็กคนนั้นจ้องมองดูมันอยู่นานและมันก็จ้องมองดูเด็กคนนั้นอยู่นานเช่นเดียวกัน เมื่อรถนักเรียนวิ่งชะลอตัวเข้ามาจอด เด็กคนนั้นก็บอกอะไรบางอย่างกับมัน บอกในสิ่งที่มันไม่เคยได้ยินมาก่อนในชีวิต บอกมันว่า "พ่อ ผมไปเรียนก่อนนะครับ..." -- 'คนบ้าแห่งบ้านดวงดี'


สายพันธุ์ที่ไร้รากนั้นไม่อาจประมาทได้แม้แต่น้อย เพราะความผิดพลาดเพียงเล็กน้อย พวกมันอาจต้องดับสูญจากป่าเล็กๆ แห่งนี้ ผมมองประกายเรืองรองของพวกมัน สวยงามเหลือเกิน แต่ในความสวยงามเช่นนั้น พวกมันต้องดูดกินทุกสิ่งทุกอย่างของสายพันธุ์ที่พวกมันกดทับเอาไว้ -- 'วัชพืช'


เพราะประโยคเดียวของอุทิศเป็นเหตุแท้ๆ เหล่าผู้ชุมนุมประท้วงที่วิ่งหนีตายต่างพากันหยุดเมื่อได้ยินเสียงตะโกนของอุทิศ แล้วออกมารวมตัวกันแน่นพรืดเต็มท้องถนนอีกครั้ง ต่างตะโกนขึ้นพร้อมกัน ท่านเคยเห็นความรู้สึกของพวกเราไหม ท่านเคยเห็นความรู้สึกของพวกเราไหม เสียงนั้นกระหึ่มก้องไปทั่วมหานคร ดังแทรกสายลมไปถึงคนจนทุกหนแห่งและคนรวยผู้ไม่อาจทนต่อความยุติธรรมที่เกิดขึ้นในสังคม -- 'อุทิศผู้ถามหาความรู้สึกของตัวเอง'


มันรู้สึกถึงอำนาจบางอย่างที่แผ่กระจายออกมาจากกลดนั่น ไม่ใช่รังสีแห่งความตื่นเต้น แต่คล้ายอะไรสักอย่างมาเกาคางมันจนเผลอพริ้มตาหลับอย่างลืมตัว มันถอยหลังออกไปเล็กน้อยเมื่อไม่อาจต้านทานอำนาจอันลี้ลับได้ -- 'พระกับเสือ'