ธิดาจอมเวทย์ (Wizard’s Daughter)

ท่านผู้อ่านที่รักคะ

 เมื่อไรเดอร์ เชอร์บรูคพบเด็กน้อยคนหนึ่งถูกตีเกือบตาย ในตรอกแถบอีสต์บอร์น เขาพาแกกลับไปที่

แบรนด้อนเฮ้าส์ แกไม่พูดเลยถึงหกเดือน แปลกนักที่คำแรกที่แกพูดเป็นเนื้อเพลงที่กินใจ

 ข้าฝันถึงความงามและคืนที่มืดมิด

 ข้าฝันถึงความเข้มแข็งและพลังที่สั่นคลอน

 ข้าฝันว่าข้ามิได้อ้างว้างอีกต่อไป

  แต่ข้ารู้ถึงความตายของเขาและบาปแสนเศร้ากำสรดของนาง

 แล้วเนื้อร้องของเพลงประหลาดๆ นี้มันหมายความว่าอะไรกันหนอถึงได้ประทับอยู่ในความทรงจำในสมองของเด็กน้อย

  หล่อนตั้งชื่อตัวเองว่า โรซาลินด์ เดอ ลา ฟ็องแตง เพราะจำไม่ได้ว่าตัวเองเป็นใคร ในระหว่างฤดูออกงานเปิดตัวสู่สังคมครั้งแรกในปี 1835 ภายใต้การปกป้องของพวกเชอร์บรูค หล่อนได้พบกับนิโคลัส เวล เอิร์ล คนที่เจ็ดแห่งเม้าต์จอย ซึ่งเพิ่งกลับจากมาเก๊า ทั้งสองเกิดความประทับใจแรกพบ แต่ด้วยเหตุผลที่ต่างกันออกไป

 โดยผ่านทางเกรย์สัน เชอร์บรูค ทั้งสองถูกชักนำให้ค้นพบสำเนาหนังสือโบราณที่เขียนโดยพ่อมดในศตวรรษที่สิบหก หนังสือถูกเขียนขึ้นโดยใช้รหัสที่ชวนงงงวย ทั้งเกรย์สันและนิโคลัสต่างก็ไม่สามารถจะแกะรหัสอ่านได้

 แต่โรซาลินด์ทำได้อย่างง่ายดาย

 สิ่งแปลกๆ เริ่มเกิดขึ้น ทั้งนิโคลัสและโรซาลินด์รู้ว่ามันต้องเกี่ยวข้องกับหนังสือเก่าแก่นี้ และบางทีอาจจะรวมทั้งอดีตของหล่อนก็ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพลงที่หล่อนร้องครั้งแรกตอนยังเด็ก ความเร่งรีบเกิดขึ้นเมื่อพวกเขาตระหนักว่าโรซาลินด์คือกุญแจสู่ความลึกลับนานหลายศตวรรษ