พราย

ชีวิตผมผูกพันกับสายน้ำเพชรอย่างแยกจากกันไม่ได้สังคมชนบทลืมตาตื่นก็ต้องเกี่ยวข้องกับสายน้ำ ทั้งตัก อาบ ซัก ล้างยุคสมัยยังไร้ระบบประปา ยามเย็นก็ไม่ต่างไปจากกันเท่าไหร่เพียงแต่ใช้เวลาเนิ่นนานมากกว่า เมื่อลงเล่นก็มักเพลินเสียจนต้องตามหวดด้วยไม้เรียวจึงจะยอมกลับบ้าน ผู้ใหญ่หลอกเด็กซนว่าระวังผีพรายจะดึงขา บางทีก็เล่าว่าเจอนั่งหวีผมอยู่ตามท่าน้ำ หัวเท่าลูกหมาก ปากเท่ารูเข็ม ใครเก็บหวีไปก็มักต้องตายแทบทุกคน บางคราวตอนย่ำค่ำเล่นน้ำเพลินๆ ก็ถูกวิดน้ำใส่ เหลียวไปไม่มีใคร หรือบางทีดำผุดดำว่ายเล่นไล่จับก็มีเด็กผมจุกที่ไหนไม่รู้มาเล่นด้วย คนจมน้ำตายกับสายน้ำนั้นแยกกันไม่ออกอยู่แล้ว คนเก่งน้ำคนแข็งน้ำ ถ้าตกน้ำตายก็มักโจษกันว่า ผีพรายเอาไปเป็นตัวแทน จมฝั่งนี้แต่เจอศพฝั่งโน้น ทั้งๆ ที่น้ำไหลเชี่ยวเด็กๆ จึงจำฝังใจเรื่องพรายได้เป็นอย่างดี