บุหลันดั้นเมฆ

ผู้ใดเมื่อก่อนประมาท ภายหลังผู้นั้นไม่ประมาท เขาย่อมยังโลกนี้ให้สว่างดุจพระจันทร์ ซึ่งพ้นแล้วจากเมฆฉะนั้น

กว่าบุหลันจะดั้นเมฆ

เมื่อผมถามตัวเองว่าทำไมจึงปรารถนาที่จะเขียนเรื่อง “องคุลิมาล” ซึ่งเป็นเรื่องที่คนส่วนใหญ่รู้จักกันดีอยู่แล้วว่า เรื่องเริ่มต้นอย่างไร ดำเนินเรื่องไปอย่างไรและจบลงอย่างไร อีกทั้งก็มีนักเขียนรุ่นก่อนๆ หลายท่านเคยเขียนกันไว้บ้างแล้ว เช่น เรื่อง คงคุลิมาล ของอาจารย์ สมัคร บุราวาส เรื่อง ใต้ร่มกาสาวพัสตร์ ของอาจารย์สุชีพ ปุญญานุภาพ ซึ่งทั้งสองท่านล้วนเป็ฯปัญญาชนระดับปราชญ์ทางพุทธศาสนาและมีผลงานที่สำคัญมากมาย ....

ระหว่างที่อยู่ที่นั่นผมได้อ่านหนังสือเรื่อง องคุลิมาล โดย สมัคร บุราวาส เมื่ออ่านจบแล้วทำให้ผมมีความปรารถนาที่จะเขียนเรื่องราวขององคุลิมาลในแบบฉบับของผมขึ้นมาบ้างถึงขนาดเขียนบันทึกไว้ในสมุดบันทึกว่า “ขอตั้งสัจจาธิษฐานว่าจะต้องเขียนนิยายเรื่องนี้ให้สำเร็จให้จงได้”

ที่ผ่านมางานเขียนของผมส่วนใหญ่เป็นเรื่องจริง การเขียนนิยายเป็นความฝันที่ผมต้องการทำมานานแล้ว

ผมต้องการเขียนเรื่อง “องคุลิมาล” ในฐานะนิยาย ไม่ใช่ในฐานะเรื่องเล่าจากพระไตรปิฎก หรือเป็นนิทานแฝงธรรมะซึ่งผมต้องขอประกาศไว้ ณ ที่นี้ว่า

เรื่องราวของอหิงสกะหรือองคุลิมาลในหนังสือเล่มนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมา ไม่สามารถนำไปใช้อ้างอิงใดๆ ได้ไม่ว่าจะในแง่ธรรมะหรือในแง่ประวัติศาสตร์พุทธศาสนา ส่วนข้อมูลที่เป็นชื่อเมือง ชื่อสถานที่ ชื่อตัวละครและช่วงระยะเวลาต่างๆ ที่เกิดขึ้นในเรื่องนี้ อีกทั้งเรื่องเกี่ยวกับพระพุทธเจ้าก็มาจากการค้นคว้าหาข้อมูลเพียงเพื่อจะร้อยเรียงให้สอดคล้องกับโครงเรื่องของนิยายให้ดำเนินไปตามความปรารถนาของผู้เขียนเท่านั้น

เมื่อถึงวันที่นิยายบทสุดท้ายจบลง สิ่งแรกที่ผมรู้สึกขอบคุณก็คือ “ไอเดีย” ที่มีความอดทนสูงรอให้ผมทำงานจนจบ ถ้านับตั้งแต่วันแรกที่เริ่มคิดจะเขียนจนถึงวันนี้ได้จัดพิมพ์ก็เป็นเวลาถึงเจ็ดปีเต็ม