เสน่ห์ร้ายนายมาเฟีย

“คุณเป็นใครกันแน่นะ...เป็นหมอหรือว่า....” เธอกระซิบแผ่วเมื่อคิดถึงคฤหาสน์หลังใหญ่ที่มีนายแพทย์ซานโตรเข้าไปได้แค่คน เดียวคฤหาสน์หลังใหญ่มีฐานะและทรงอำนาจมากมีชายฉกรรจ์อยู่กันเต็มไปหมดราว กับว่า... เขาเป็นมาเฟีย “ซานโตรนี่ได้ยินหรือเปล่า” ลูเซียนาใช้ปลายนิ้วเขี่ยแก้มซานโตรเบา ๆชายหนุ่มหันหน้าหนีไปทางอื่นอย่างหงุดหงิด ลูเซียนาไล่ปลายผมของเขาเบา ๆก่อนจะลุกขึ้นทำท่าจะห่มเสื้อคลุมให้คนตัวสูงแต่ทว่าช่วงจังหวะที่กำลังวาง มือลงเธอก็ต้องอุทานแผ่ว เมื่อจู่ ๆซานโตรก็เอื้อมมือมาจับมือเธอเบา ๆ แล้วออกแรงดึงจนเธอถลาเข้าใส่โชคยังดีที่ยังมีขอบโซฟาอยู่ใกล้ ๆลูเซียนาตาโตเมื่อเห็นใบหน้าคมคายกำลังหรี่ตามองเธอพลางขมวดคิ้ว “ซานโตร” เธออ้าปากค้าง “คุณตื่นอยู่เหรอ” “ก็ใช่น่ะสิ” “ตั้งแต่เมื่อไหร่” ลูเซียนาแก้มแดงปลั่ง “ตั้งแต่ที่คุณเดินเข้ามาแล้วใช้ปลายนิ้วเขี่ยเส้นผมไปมานั่นแหละ” ซานโตรเหยียดยิ้ม “แล้วคุณอยากรู้อะไรเกี่ยวกับผมบ้าง” “อะไรนะ” “คุณไม่อยากรู้หรือ...ว่าผมเป็นใคร”  เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป มาติดตามพร้อมกันในเสน่ห์ร้ายนายมาเฟียเล่มนี้