พยศรักเมียกำมะลอ

จะมีจริงๆ เสียที่ไหน แต่งงานกันแล้วจะต้องมาอดทนแยกห้อง ไม่แตะเจ้าสาว  ยิ่งสามีคนนั้นที่เป็นเขา และมีหล่อนซึ่งน่ารักน่ากินสวยขาดบาดใจเป็นภรรยา ขืนเขาโง่และซื่อบื้อขนาดนอนมองเมียสาวแสนสวยหลับนิ่งๆ เป็นตุ๊กตาประดับเตียง  เขาคงไม่ขอเป็นคนหล่อและรวยมากอีกต่อไป จะขอไปเป็นกระบือไถนาดีกว่า สายตาคมพราวฉ่ำไปด้วยอารมณ์หวานไหว หลังจากได้ลิ้มรสชาติของแสลงในปากหล่อนสมในนึก ไม่ผิดหวังเลยสักนิดหนูจ๋า กับความหอมหวานสุดประทับใจที่เขาได้รับ มั่นใจเหลือประมาณว่าปากสวยๆ ของหล่อนไม่เคยมีใครได้ทำอย่างเขามาก่อนแน่ๆ เมื่อตอนนี้สวยน้อยๆ จอมพยศของเขาหมดเรี่ยวหมดแรง มือไม้แข็งขาสั่นผับๆ อย่างกับคนพิการ ก็อร่อยดีนะ ไว้คราวหลังฉันจะลองชิมอีก ถ้าเราชวน..ฯลฯ