ฉันถาม

“พ่อคะ ทำไมคนเราต้องเลี้ยงแมวด้วยคะ

บ้านเราตอนนี้ทั้งร้านขายอาหารสัตว์

คลินิกสัตว์เปิดตั้งหลายแห่ง”

พ่อยิ้มพลางส่ายหน้าเหมือนอับจนคำตอบ

“....พ่อว่าในยามบ้านเมืองหาคนซื่อสัตย์แทบไม่ได้

คนคบหาสมาคมกันยากขึ้น ไว้ใจกันและกันยากขึ้น

คนเลยเรียกหาความซื่อสัตย์จากสัตว์เลี้ยงมาชดเชย

ไม่ว่าคนๆ นั้นจะดีหรือจะเลว

เขาก็สามารถเลี้ยงแมวได้ คบแมวได้ ไว้ใจแมวได้

เพราะแมวให้ความรักที่บริสุทธิ์ต่อคนเลี้ยงเสมอ

แมวไม่หักหลัง แมวคบได้ ไว้ใจได้...ที่พ่อพูดหนูว่าเท่มั้ย”

ฉันกับแม่หัวเราะเกือบพร้อมกัน

“โห...เท่มากเลยพ่อ”

ฉันจะเก็บประโยคเท่ๆ บางประโยคของพ่อ

ไปใช้ในบทจบเรื่องของฉัน