นิทานเมือง

สุริยฉัตร  แก้วทอง  สะท้อนออกมาซึ่งภาพชีวิตของ  “คนชายขอบ”  ไม่ว่าจะเป็นโสเภณี  แรงงาน  คนยากจนในเมือง  มนุษย์เงินเดือน  และคนพลัดถิ่นจากชนบทที่เข้ามาปะทะสังสรรค์กับ  “ความเป็นอื่น”  ในเมืองหลวง  หรือเมืองใหญ่  กระทั่งต้อง  “ยอมทุกอย่าง”  เพื่อที่จะเอาตัวรอดให้ได้  แต่สำหรับสุริยฉัตร  แก้วทอง  แล้ว  เขาไม่ยอม  แม้เขาจะเขียนตัวละครให้ยอมในบทกวีหลายเรื่อง  แต่การเขียนให้ยอมนั่นเองที่สื่อหมายถึง  “การไม่ยอม”  ของกวีนี่เอง  จึงทำให้  “นิทานเมือง”  กลายเป็นกลอนเปล่าที่มีชีวิตชีวาขึ้นมา

ผศ.ดร. พิเชฐ  แสงทอง

คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์

มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์  วิทยาเขตปัตตานี